Kreta jest miejscem narodzin najsatrszej cywilizacji europejskiej. Jej istnienie zostało odkryte dopiero na przełomie XIX i XX wieku. Archeolodzy byli zadziwieni swoimi znaleziskami architektury i sztuki, tak bogatej wczesnej cywilizacji porównywalnej z kulturami Egiptu, czy Mezopotamii. Prace wykopaliskowe potwierdziły przekazy Homera o 100 miastach znajdujących się na Krecie. Do największych należały Knossos, Fajstos, Hagia Triada i Malia. Arthur Evans nazwał tę kulturę Minojską od mitycznego króla Krety Minosa. Archeolodzy wyodrębnili okresy starszych pałaców (2000-1700 pne), które zostały częściowo zburzone, a następnie w tych samych miejscach odbudowane - okres młodszych pałaców (1700-1450pne). W 1450 roku pne na Krecie wybuchły olbrzymie pożary, które zniszczyły minojskie pałace. Przyczyny pożaru nie zostały ustalone, ale przypuszcza się, ze mogły być wynikiem najazdu Mykeńczyków lub wybuchu wulkanu. W okresie popałacowym (1450-1200 pne) Kreta znalazla się pod panowaniem Mykeńczyków, którzy pałac w Knossos ustanowili centrum administracyjnym. Minojczycy pokazani są w Odysei Homera, spisanej ok. 700 roku pne, jako Eteokreteńczycy czyli rdzenni mieszkańcy Krety.